UFO produkcji USA część 1. Antygrawitacja

Antygrawitacja

1920 – Thomas Towsend Brown [0] interesował się elektroniką, a przede wszystkim promieniowaniem X. W swoim doświadczeniu stwierdził, ze lampa Coolidge’a za każdym razem, gdy była włączana lekko drgała, tak jakby coś ją pchnęło. Bardzo go to zainteresowało. Odpowiedzialność za to zjawisko ponosi wysokie napięcie. W połowie 1920 roku Brown odkrył, że ładunek elektryczny i masa grawitacyjna są sprzężone. .Gdy to ustalił, przystąpił do serii eksperymentów. Jego odkryciem zainteresował się dr Biefeld.

1923 –   Brown i Paul Alfred Biefeld na Uniwersytecie Denison , w Ohio wspólnie odkryli zasadę zwaną „efektem Biefelda-Browna„. Zasada ta mówiła, ze kondensator poddany działaniu wysokiego napięcia przejawia tendencje do ruchu w kierunku jego bieguna dodatniego.

1930 – W tym roku wstąpił do Marynarki, gdzie kontynuował swoje pionierskie badania. Pracował dla  Komitetu Badań Obrony Narodowej (NDRC) oraz Biura Badań Naukowych i Rozwoju , gdzie w owym czasie na czele stał dr Vannevar Bush:) [s] Następnie nastąpił bardzo trudny okres, podczas którego przerwał badania, lecz już w 1944 ponownie je rozpoczął. Wówczas narastała częstotliwość obserwacji NOLi, które przykuły uwagę Browna. Był przekonany, że jego odkrycie jest kluczem do rozwiązania zagadki napędu NOL’i.

1945 – W Pearl Harbor na Hawajach Brown przeprowadził demonstrację dla wysokich oficjeli z wojska, jednym z oglądających był m.in  admirał Arthur W. Radford – Komendant Główny Floty Pacyfiku. Zasilane z 150.000 woltów parę krążków  o średnicy 3 stóp nie dość że powodowały na swoich zewnętrznych krawędziach  poświatę, osiągnęły prędkość kilkuset kilometrów na godzinę. [1]

1955 -59 – będąc we Francji uczestniczy w tajnych badaniach – Projekt Montgolfier, prowadzonym przez La Société Nationale de Construction Lotniczej du Sud Ouest ( SNCASO ) mającym na celu wykorzystanie efektu Biefeld-Brown.  W 1956 roku wychodzi na jaw, iż jego badania poszły znacznie do przodu odnośnie anty-grawitacji (zwanym właściwie napędzie grawitacyjno – elektromagnetycznym).

16.08.1960 – składa patent nr 2949550  na technologie anty -grawitacyjną wykorzystując efekt Biefelda-Browna.

Program Winterhaven

1952 – w Cleveland rozpoczęto prace pod kryptonimem „Winterhaven”. Głównym celem owego programu było poszukiwanie rozwiązań technologicznych z pogłębieniem wiedzy na temat grawitacji i bezwładności. Jak się okazało po latach było minimum 9 ściśle tajnych pod projektów prowadzonych w Winterhaven. Projekt kierował wspomniany powyżej naukowiec Thomas T.Brown, kiedy to przedstawił swoje plany w Pentagonie stworzenia myśliwca o napędzie wykorzystującym anty grawitację, osiągającym prędkość trzech machów.

1956 – Aviation Studies International – który jest jest „think tankiem” robiącym badania wywiadowcze dla wojska, wydaje raport zatytułowany „Systemy Electrogravitics”.  W raporcie stwierdzono, że większość przemysłu lotniczego aktywnie bada technologię antygrawitacyjną jak: Glenn-Martin, Convair, Sperry-Rand, dzwon, Sikorsky, Douglas i Hillera. Dlatego też dobrze by było połączyć owe prace z  finansami rządowymi pod wspólnym mianem Projektu Wintehaven, aby urzeczywistnić owe badania. Główną myślą techniczną ma być idea technologii  Tomasa Browna. Firmy, którzy zaangażowały się w owe badania to m.in Lockheed i Hughes Aircraft, gdzie ten ostatni  jest uważany przez niektórych za światowego lidera w tej dziedzinie. Raport był ścisłe tajny i podchodził pod tzw. Czarne projekty – czyli takie, które omijają Kongres. Po latach okazało się że jedyną znaną kopią owego raportu znajdowała się w bazie lotniczej Wright Patterson.

W wyniku badań Projektu (opierając się również w wielkiej mierze na technologii Tesli) udało się Brownowi zwiększyć siłę udźwigu Grawitora do tego stopnia, ze mógł się wznieść w powietrze. Nauka lat 90 – tych uznaje istnienie związku pomiędzy elektrycznością i grawitacją. Przy odpowiedniej konstrukcji i napięciu rzędu kilowoltów dyskokształtne powietrzne folie samoistnie unosiły się w powietrze, wydając delikatne buczenie i emanując niebieskawa poświatę. (jest to dokładniej mówiąc działanie lokalnego pola elektrycznego co przypominam odkrył w latach 20 – tych!). Co ciekawe efektem ubocznym owych pól, było zaburzenie siły grawitacyjnej na obiekty znajdujące się w obrębie tegoż pola. Te tzw. mikrograwitacje, oddziaływające zarówno na pilotów jak i na sam pojazd redukowały grawitację do 1/6 grawitacji ziemskiej.

1968 – Firma Northrop Corporation przeprowadziła testy w tunelu aerodynamicznym opierając się na efekcie Biefelda-Browna, w którym to naładowane krawędzie skrzydła poprzez wysokie napięcie powodowały wytracanie zjawiska tzw. fali dźwiękowej (Sonic Boom). Co ciekawe, Northrop później został głównym wykonawcą bombowca B-2.

W 1993 roku Paul Laviolette wykazał, że B-2 jest samolotem nowej generacji napędzany przez technologię elektro-gravitacyjną  opartą o technologii Tomasa Brown’a! B-2 jest zdolny do startu w warunkach normalnego napędu odrzutowego. Ale kiedy w powietrzu, jego electro -grawitacyjny napęd może zostać włączony daje dodatkowy ciąg. System ten może być włączone tylko na suchej nawierzchni. Jeśli skrzydło B-2 stałoby się mokre, zastosowane wysokie napięcie ładowania doprowadziłoby do zwarcia, co wyjaśnia, dlaczego B-2 nie jest w stanie latać w deszczu! Wg Laviolette konstrukcja B-2 jest tak fenomenalna, że samolot jest w stanie drastycznie obniżył zużycie paliwa, być może nawet do zera w warunkach wysokich prędkości na dużych wysokościach.[3] 

Efekt Biefelda-Browna a UFO

1953 – Prezentacja dla USAF swojego modelu tj: dyskoksztaltnego pojazdu o średnicy 60 cm. Po kołowym torze o średnicy 6 metrów, pojazd osiągał prędkość 18 km/h. Do kolejnego doświadczenia użył trzech dysków o średnicy 90 cm., które poruszały się kołowej orbicie o średnicy 15 metrów. Parametry ich lotu były tak niezwykle, ze informacje na ten temat utajniono. Kolejne doświadczenia przeprowadzał w Europie, gdzie odkrył, ze dyski w próżni są bardziej wydajne, a przykładając większe napięcie można uzyskać większą siłę nośna i prędkość. Przy zastosowaniu dwustu tysięcy woltów dyski osiągały prędkość kilkuset mil na godzinę! Wówczas nastąpiła seria zdarzeń, które spowodowały, ze musiał zakończyć swe doświadczenia. Od polowy lat 70 aż do śmierci w 1985r pracował nad projektem „Xerxes”, którego celem było ustalenie, czy promieniowanie grawitacyjne jest przyczyna powstawania napięć elektrycznych występujących w niektórych substancjach krystalicznych, które posiadają niezwykle własności dielektryczne. Uważał, ze jeżeli jest możliwe modyfikowanie pola grawitacyjnemu dzięki dużemu napięciu  to możliwy jest i proces odwrotny. Odkrył, ze opór właściwy pewnych dielektryków o dużej gęstości pod wpływem słońca, gwiazd i temperatury ulega zmianom oraz, ze potrafią wytwarzać samoistne napięcie! W wyniku doświadczeń uzyskano napięcia do 1 wolta (np. barek tytanu lub hawajski granit). Jeżeli przynajmniej jedna z tych dziwnych rzecz, które łatają w Nevadzie, jest urządzeniem opartym na efekcie Briefelda-Browna, to resztę planety czeka ogromna niespodzianka, kiedy zostanie odsłonięta zasłona kryjąca te tajemnice. Niewykluczone, ze dziwna metaliczna folia znaleziona w miejscu katastrofy UFO w 1947 w stanie Nowy Meksyk w pobliżu Roswell, była częścią napędu wykorzystującego efekt Biefelda-Browna. Kończąc, należy podkreślić, ze tego rodzaju napęd posiadałby cechy charakterystyczne dla obiektów zwanych UFO.

Wehikułów Odwróconej Grawitacji- IGV

John Searl – brytyjski wynalazca, który badał związki elektromagnetyzmu z anty grawitacją i rzekomo stworzył pierwsze statki elektro-grawitacyjne (od końca lat 40. do końca 60.). Searl twierdził, że przy pomocy tzw. Generatora Efektu Searla (ang. Searl Effect Generator – SEG) udało mu się stworzyć diodę magnetyczną, która była podstawą jego urządzeń latających tzw. Wehikułów Odwróconej Grawitacji (ang. Inverse Gravity Vehicles – IGV) oraz generatora wolnej energii.

W ciągu ostatnich kilku lat dwóch rosyjskich naukowców związanych z rosyjskiej Akademii Nauk, Roschin i Godin, zbudowali uproszczoną wersję Searl dysku, który potwierdza jego anomalne efekty „odchudzania”. Zbudowali dysk o średnicy tarczy – 1 metr  która przy 600 obrotach na minutę  powodowała otrzymanie o 35% zmniejszenie jej ciężaru, podczas gdy w tym samym czasie wytwarzając 7 kilowata nadmiar mocy elektrycznej.

Wnioski

Technologia antygrawitacji wykorzystywana do poruszania się pojazdów latających jest faktem!

1966 – w trakcie dochodzenia rządowego, prowadzonego przez Komitet ds. Służby Zbrojnej dotyczącego pojawienia się UFO, ufolog Donald Keyhoe zarejestrował w sumie 46 odrębnych projektów naukowych poświęconych problematyce grawitacji począwszy od lat 60 – tych. ! Zamieścił to w swojej książce z 1973 r. Dziś oczy wszystkich badaczy podejrzewających armię o tajne prace nad antygrawitacją zwrócone są na takie placówki jak: National High Magnetic Field Laboratory (10) mieszczące się w ośrodku badawczym Los Alamos National Laboratories w Nowym Meksyku czy Sandia National Laboratories z siedzibą w Kirtland AFB w Albuquerque – obie podległe Departamentowi ds. Energii (DOE). Wiele mówi się również o tajnych zakładach trzech najważniejszych amerykańskich koncernów lotniczych, a w zasadzie ich oddziałach zajmujących się badaniami nad najnowszą technologią lotniczą: Lockheed Martin Skunk Works mieszczących się obecnie w Hellendale, Boeing Phantom Work w Seattle, oraz położonych w rejonie olbrzymiego rancza Tejon w górach Tehachapi zakładach Northrop/Grumman

Więcej na ten temat:

Antygrawitacja i generator efektu Searla (Nexus, nr 15 (1/2001)

Ripsonar

——————————————————————–

[0] – http://en.wikipedia.org/wiki/Thomas_Townsend_Brown